מער קיין פּחד ניט: I -דער פּאַסטעך!
כראָניק פון אַ
נײַער תּקופה אין ייִדישן לעבן: דעם פּאַסטעכס טאָג-בוך –
די ערשטע פאַזע
ניט קיין שלאַכט, ניט קיין פאַרטײַפלטער פּאָגראָם,
האָט אָנגעפילט די גרעסטע שטאָט מיט קלאָגן.
...
אָ ניין! דאָס האָט אַ מוראדיקע העל דערוואַכט,
אַ שקלאַפן-נעסט מיט שקלאַפן ווילד געפלאַקערט;
דאָס האָט דער גאָלד-גאָט מיט אַ בראַנד-געלעכטער
געפרעסן אונדז'רע זין און טעכטער,
געלעקט די לעבנס מיט זײַנע רויטע צונגען –
זיי זײַנען אין דעם טויט געשפּרונגען,
אין זײַן שויס געדרונגען,
ער האָט זיי געכאַפּט, געלאַכט, געזונגען...
ער האָט זיי פאַרשלונגען...
* *
*
... אַ שבת איז דאָס געווען,
אַן אַרבעטערס אַ שבת
זײַן "קידוש"!... זײַן "הבדלה"!...
די רויטע בהלה
אויף דעם אַלוועלטלעכן וועב, וועגן דעם טרײַענגל-פײַער]